Τα δημοσιογραφικά μπιστόλια της Εθνικής Άμυνας: Μηδενισμός, στοχοποίηση και παραπληροφόρηση

Τα δημοσιογραφικά μπιστόλια της Εθνικής Άμυνας – Όταν η “κριτική” μετατρέπεται σε επάγγελμα αποδόμησης

Καθημερινή στοχοποίηση, ισοπέδωση των πάντων και μηδενισμός. Μια καλά οργανωμένη τακτική – όχι τυχαία “αρθρογραφία”.

Η καθημερινότητα έχει αλλάξει νόημα για κάποιους που θεωρούν εαυτούς θεματοφύλακες της αλήθειας. Εκεί όπου η χώρα αναζητά σταθερότητα και οι Ένοπλες Δυνάμεις προσπαθούν να επιτελέσουν το έργο τους, κάποιοι επιλέγουν καθημερινά να καταγγέλλουν, να φωνασκούν και να επιτίθενται.

Το αφήγημα είναι διαρκώς το ίδιο:

• “Οι Ένοπλες Δυνάμεις διαλύονται”
• “Το προσωπικό αργοπεθαίνει”
• “Οι αποφάσεις λαμβάνονται στο σκοτάδι”
• “Η πολιτική ηγεσία σιωπά”
• “Τα Επιτελεία δεν τολμούν να απαντήσουν”

Δεν είναι ρεπορτάζ. Είναι στρατηγική φθοράς.
Δεν είναι τεκμηρίωση. Είναι κατασκευή εχθρών.
Και, το χειρότερο;

Λειτουργούν ως μπιστόλια στην Εθνική Άμυνα.

Μετατρέπουν το δημόσιο λόγο τους σε πολιτικό όπλο. Όχι για τη διαφάνεια. Όχι για τα στελέχη. Αλλά για να πλήξουν εκείνους που δεν “ανήκουν” στο στρατόπεδο που τους βολεύει.

Σήμερα το πρόσχημα είναι η Λιβύη. Αύριο, κάτι άλλο.

• Ό,τι βολεύει κάθε φορά για να συνεχιστεί το αφήγημα της καταστροφής.
• Η ουσία παραμένει μία: η στόχευση είναι διαρκής – και ο στόχος δεν αλλάζει.

Όχι προς αναζήτηση της αλήθειας. Αλλά ως βάση επίθεσης.

Όλα παρουσιάζονται “θολά”, “υπονοούμενα”, “αποκαλύψεις”, “διαρροές” – χωρίς δομή, χωρίς ευθύνη.

Και ενώ το μόνο που μπορεί – και πρέπει – να μιλήσει είναι η Δικαιοσύνη, κάποιοι επιχειρούν να προκαταλάβουν το αποτέλεσμα.

Ο πρώτος και τελευταίος λόγος ανήκει στη Δικαιοσύνη. Είτε τους αρέσει, είτε όχι.
Αν δεν την εμπιστεύονται, είναι προσωπικό τους πρόβλημα. Όχι της Δημοκρατίας.

Με προσχηματική “αγωνία” για το προσωπικό, παρουσιάζουν τους πάντες ως θύματα. Αλλά την ίδια στιγμή:
στελέχη καταγράφονται, στοχοποιούνται, διαπομπεύονται – ακόμα και με πρόσωπα ή δηλώσεις τους σε κοινή θέα.

Ούτε δεοντολογία. Ούτε ευθύνη. Ούτε ενσυναίσθηση.

Γιατί, απλούστατα, το μόνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα: περισσότερα κλικ. Περισσότερη φασαρία. Περισσότερη “ένταση”.

Το πιο ηχηρό μήνυμα, όμως, έρχεται από τη βάση:
Οι στρατιωτικοί δεν τους εμπιστεύονται πλέον.

Δεν ενημερώνονται από αυτούς.
Δεν υιοθετούν τον μηδενισμό.
Στρέφονται σε σοβαρές ιστοσελίδες, με ειδήσεις που έχουν αρχή, μέση και τέλος.
Με τεκμηρίωση, λόγο και αντίλογο.
Με σεβασμό στη δεοντολογία.

Όχι σε “καταγγελίες με ημερομηνία λήξης”
Όχι σε στοχοποιήσεις “κατ’ επάγγελμα”
Όχι στην ισοπέδωση των πάντων στο βωμό των κλικ

Η πραγματικότητα είναι απλή:

• Οι Ένοπλες Δυνάμεις λειτουργούν.
• Τα Γενικά Επιτελεία σηκώνουν τεράστιο βάρος.
• Η εκάστοτε πολιτική ηγεσία προσπαθεί θεσμικά – όχι επικοινωνιακά.
• Όσοι φωνάζουν, δεν σημαίνει ότι έχουν δίκιο.

Ο δημόσιος λόγος έχει συνέπειες.
Όταν γίνεται όπλο σπίλωσης, δεν τιμά ούτε τους θεσμούς, ούτε τη Δημοκρατία.

Η κοινωνία δεν χρειάζεται άλλους τιμητές. Χρειάζεται θεσμούς που λειτουργούν – και πολίτες που σκέφτονται.

NewsRoom: Army24.gr

Η αναδημοσίευση του άρθρου επιτρέπεται μόνο με ρητή αναφορά στην πηγή και ενεργό σύνδεσμο προς το Army24.gr.