ΠΟΕΣ σε κρίση θεσμικής νομιμότητας – Η δημόσια «στάση» του Δημήτρη Μεθενίτη

Όταν οι εικόνες και τα λόγια συγκρούονται με τη στολή: Τι (δεν) επιτρέπεται σε έναν στρατιωτικό θεσμικό εκπρόσωπο

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που δεν χρειάζονται ερμηνείες. Όταν υπηρετείς στις Ένοπλες Δυνάμεις και ειδικά όταν εκπροσωπείς θεσμικά τους συναδέλφους σου, δεν λειτουργείς ως ιδιώτης. Δεν εκφράζεσαι ως ακτιβιστής. Και κυρίως, δεν πορεύεσαι σαν να είσαι έξω από τον στρατιωτικό μηχανισμό πειθαρχίας που σε περιβάλλει.

Την τελευταία περίοδο, το προφίλ του Δημήτρη Μεθενίτη, προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Στρατιωτικών (Π.Ο.Ε.Σ.), προβάλλει μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτή που κάποιος θα περίμενε από έναν θεσμικό στρατιωτικό εκπρόσωπο. Και η εικόνα αυτή δεν έχει να κάνει απλώς με απόψεις — αλλά με δημόσιες παροτρύνσεις, πολιτικά σύμβολα και συμβολισμούς που δύσκολα περνούν απαρατήρητοι.

«Οι στρατιωτικοί έχουν χρέος να διαδηλώνουν» – Δημόσια δήλωση χωρίς γκρίζες ζώνες

Σε ραδιοφωνική εκπομπή γνωστού σταθμού (Focus FM), ο Δημήτρης Μεθενίτης εμφανίστηκε κατηγορηματικός: οι στρατιωτικοί, κατά την άποψή του, όχι μόνο έχουν το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις. Ο ίδιος παραδέχθηκε πως συμμετείχε προσωπικά σε πολλές, εντελώς απελευθερωμένος, όπως χαρακτηριστικά είπε.

Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί ιδεολογικά με αυτή τη θέση, υπάρχει ένα αντικειμενικό δεδομένο: το πλαίσιο των κανόνων που διέπουν τους εν ενεργεία στρατιωτικούς δεν αφήνει τέτοια περιθώρια. Το Σύνταγμα μπορεί να κατοχυρώνει την ελευθερία της έκφρασης, αλλά ο Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας είναι σαφής και αυστηρός. Δεν επιτρέπει πολιτική δράση, δεν επιτρέπει δημόσιες προτροπές, και δεν επιτρέπει τη συμμετοχή σε κινητοποιήσεις. Ειδικά όταν αυτές φέρουν πολιτικό ή καταγγελτικό χαρακτήρα.

Οι εικόνες που λένε περισσότερα απ’ ό,τι τα λόγια

Το θέμα όμως δεν τελειώνει στις δηλώσεις. Αντιθέτως, ενισχύεται ακόμη περισσότερο από Video και οπτικό υλικό που δημοσιεύει ο ίδιος ο κ. Μεθενίτης στον προσωπικό του λογαριασμό στο FB και Tiktok.

Για παράδειγμα:

• Το εξώφυλλο του δίσκου “Evil Invaders” των Razor, με έναν μισό-μηχανή, μισό-άνθρωπο μοτοσικλετιστή σε στάση επίθεσης, φέρει σύμβολα παραστρατιωτικής αισθητικής και παραπέμπει ευθέως σε κουλτούρα αντίστασης και βίας.

• Το εξώφυλλο “Fire in the Brain” των OZ, με ένα φλεγόμενο κρανίο στο χέρι ενός ατόμου με γάντια με καρφιά, μεταδίδει αντίστοιχους σκοτεινούς συμβολισμούς.

• Αφίσες διαδηλώσεων που συνδέονται με τα Τέμπη, όπως το «Δεν έχω οξυγόνο» και το «Δικαιοσύνη – Μέχρι Τέλους», συνοδευόμενα από hashtags όπως #τέμπη_συγκάλυψη και #τέμπη_δικαίωση, εμφανίζονται επίσης στο προφίλ του.

• Τέλος, αναπαράγεται και αφίσα του ΚΚΕ με το σύνθημα «Οξυγόνο μας η πάλη για το δίκιο μας, για την ανατροπή» — ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα.

Όλα αυτά δεν συνθέτουν ένα προφίλ ουδετερότητας και θεσμικής ισορροπίας. Συνθέτουν ένα προφίλ πολιτικο κινηματικό, σχεδόν μαχητικό, που έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με το αξιακό και νομικό πλαίσιο που διέπει τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Όταν το δημόσιο πρόσωπο μετατρέπεται σε πολιτικό υποκείμενο

Κανείς δεν λέει πως οι στρατιωτικοί δεν έχουν προσωπική άποψη. Ούτε ότι δεν βιώνουν τα γεγονότα της κοινωνίας. Όμως η δημόσια εικόνα τους —και κυρίως των ηγετικών τους στελεχών— δεν μπορεί να φέρει πολιτικό ή παραπολιτικό φορτίο. Όταν αυτό συμβαίνει, τότε υπάρχει πραγματικό πρόβλημα.

Γιατί άλλο πράγμα είναι να είσαι πολίτης με ευαισθησίες, κι άλλο να διαχειρίζεσαι δημόσια εικόνα που παραπέμπει σε επαναστατική αισθητική και να ενθαρρύνεις τους στρατιωτικούς να κατεβαίνουν στους δρόμους.

Ο Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας υπάρχει για κάποιο λόγο

Και δεν είναι διακοσμητικός. Όσα προβλέπει — από την απαγόρευση δημόσιας κριτικής έως την αποχή από πολιτικές συγκεντρώσεις — έχουν έναν στόχο: να διασφαλίσουν ότι ο στρατός λειτουργεί ενιαία, πειθαρχημένα και υπεράνω πολιτικής.

Όταν ο επικεφαλής μιας στρατιωτικής ομοσπονδίας λειτουργεί ως κοινωνικός ακτιβιστής και εμφανίζεται να στηρίζει, να αναπαράγει ή να εκπροσωπεί πολιτικά μηνύματα, η ουδετερότητα πάει περίπατο.

Και τώρα τι;

Το ερώτημα είναι απλό:

• Θα υπάρξει αντίδραση απο το Γενικο Επιτελειο Ναυτικου;
• Θα κριθούν όλα αυτά ως πειθαρχικό παράπτωμα ή,
• θα συνεχίσουμε να παριστάνουμε ότι «δεν τρέχει τίποτα»;

Γιατί αν η απουσία ουδετερότητας γίνει αποδεκτή, τότε ανοίγει ένας επικίνδυνος δρόμος. Σήμερα μπορεί να πρόκειται για ένα μουσικό εξώφυλλο και μια αφίσα του ΚΚΕ. Αύριο, για κάτι πιο χειροπιαστό. Και τότε θα είναι αργά για να θυμηθούμε τι σημαίνει «στρατιωτική πειθαρχία» και τι σημαίνει «δεν επιτρέπεται πολιτική δράση».

Αναμένουμε την απάντηση του κ. Μεθενίτη, στο army24.gr @ gmail.com, προς δημοσίευση.