Ιωάννα Ηλιάδη: Όταν η στοχοποίηση ντύνεται “ρεπορτάζ”

Μια υπόθεση 30 χρόνων επανέρχεται διαρκώς από τους ίδιους κύκλους, για τους ίδιους σκοπούς

Υπάρχουν υποθέσεις που η Πολιτεία και η Δικαιοσύνη έχουν οριστικά κλείσει. Υποθέσεις παλιές, που χρονολογούνται σχεδόν 30 χρόνια πίσω, οι οποίες έχουν τελεσιδικήσει και δεν αφήνουν καμία νομική ή θεσμική εκκρεμότητα. Όπως επισημαίνεται ρητά και σε επίσημα έγγραφα, «η υπόθεση έχει ήδη αξιολογηθεί ποινικά και διοικητικά». Τελεία.

Όμως κάποιοι –γνωστοί για τις επιλογές και τις σκοπιμότητές τους– αρνούνται να το δεχτούν. Δεν τους ενδιαφέρει η θεσμική τάξη ούτε η αλήθεια. Τους ενδιαφέρει η επανάληψη. Η δημιουργία εντυπώσεων. Η εργαλειοποίηση μιας παλιάς υπόθεσης για να εξυπηρετήσουν αντιπολιτευτική στόχευση, με όχημα τη «δημοσιογραφία».

Ίδιο άρθρο, ίδιο αφήγημα – Ίδια πρόθεση

Η Ιωάννα Ηλιάδη, η ίδια δημοσιογράφος, έχει επανειλημμένα επαναφέρει στο προσκήνιο μια υπόθεση που η ελληνική Δικαιοσύνη έχει κλείσει εδώ και δεκαετίες. Κάθε φορά με παρόμοια διατύπωση, πανομοιότυπους τίτλους και μεθοδευμένο υπαινιγμό προς συγκεκριμένα θεσμικά πρόσωπα.

Δεν πρόκειται για ρεπορτάζ. Πρόκειται για σχέδιο στοχοποίησης μέσω επιλεκτικής επαναφοράς γεγονότων, χωρίς νέα στοιχεία, χωρίς αντικειμενικό σκοπό και –το χειρότερο– χωρίς θεσμική αυτογνωσία.

Στο στόχαστρο δεν είναι η υπόθεση – Είναι ο θεσμός

Η τελευταία «επανάληψη» έχει έναν μόνο στόχο: να πλήξει πρόσωπα, μέσα από ενοχικούς συνειρμούς. Το ερώτημα δεν είναι «τι έγινε» (το γνωρίζουμε – και το έχει κρίνει η Δικαιοσύνη), αλλά «ποιος θέλει να το επαναφέρει και γιατί».

Τα ερωτήματα που δεν απαντώνται...

• Ποιος έχει συμφέρον να παρακάμπτει τη Δικαιοσύνη και να δικάζει στα sites;
• Ποιος προσπαθεί να εμπλέξει Υπουργούς και θεσμούς με υποθέσεις κλειστές;
• Ποιος επιχειρεί να φτιάξει πολιτικό αφήγημα πάνω σε παλιό δικαστικό φάκελο; Και για λογαριασμό ποιας σκοπιμότητας;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Και δεν αφορά την Ενημέρωση. Αφορά τη στρατηγική αποδόμησης.

Η ανακύκλωση δεν είναι ενημέρωση – Είναι αντιπολίτευση

Αυτοί που επικαλούνται τη διαφάνεια, είναι οι ίδιοι που συγχέουν την ενημέρωση με τη λάσπη. Δεν ενδιαφέρονται για την κοινωνία. Ενδιαφέρονται για το ποιον θα «φωτογραφήσουν» την επόμενη φορά, ποιον θα επιχειρήσουν να εμπλέξουν, να αμφισβητήσουν, να τραυματίσουν.

Ο κόσμος δεν ξεχνά. Βλέπει, θυμάται και πια δεν παρασύρεται. Πίσω από κάθε «αποκλειστικό», αναγνωρίζει την ίδια γραμμή: προσωπικές εμμονές, μικροπολιτικές στοχεύσεις και υπόγεια προπαγάνδα.

Συναδελφικές σκέψεις με αίσθηση ευθύνης

Ιωάννα,

Η δημοσιογραφία είναι αποστολή – όχι εργαλείο. Οφείλει να φωτίζει, όχι να υπονομεύει να ελέγχει την εξουσία, όχι να γίνεται κομμάτι της μικροπολιτικής. Οι παλιές υποθέσεις, όταν έχουν κλείσει ποινικά και διοικητικά, δεν είναι για να τις ξεθάβουμε κατά το δοκούν, αλλά για να θυμόμαστε τη σημασία της Δικαιοσύνης και των ορίων.

Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να μετατρέπει τη δημοσιογραφική πένα σε όπλο προσωπικών εμμονών. Όλοι κρίνονται – και εμείς οι ίδιοι, όταν ξεχνάμε ότι το κοινό καταλαβαίνει, βλέπει και τελικά απορρίπτει ό,τι μυρίζει σκοπιμότητα.

Πόσο μάλλον όταν το πεδίο στο οποίο επιχειρείς είναι η Εθνική Άμυνα – ένας χώρος όπου η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα και η τεκμηρίωση δεν είναι επιλογές αλλά αυτονόητες υποχρεώσεις. Δεν επιτρέπεται να μετατρέπεται η υπεράσπιση της πατρίδας σε φτηνό υπόβαθρο για παιχνίδια εντυπώσεων και προσωπικών ξεκαθαρισμάτων.

Η ιστορική μνήμη, οι θεσμοί, οι στρατιωτικοί που υπηρετούν τη χώρα μας αξίζουν κάτι περισσότερο. Λιγότερη επιλεκτική ανακύκλωση. Περισσότερη εντιμότητα. Περισσότερο σεβασμό στην Εθνική Άμυνα.

Και κράτα το: Σήμερα ήμασταν ευγενικοί – όπως ήταν και η Πολεμική Αεροπορία μαζί σου, όταν τον Μάρτιο του 1993 σε τίμησε ως την πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφο που πέταξε με F-104.
Ο θεσμός δεν ξέχασε. Η δημοσιογραφία σου όμως;

NewsRoom: Army24.gr