Ο Μεθενίτης επιτίθεται ξανά. Προσωπικές προσβολές, απειλές και φραστικό παραλήρημα

Μεθενίτης: Από τα προσωπικά ξεσπάσματα στις θεσμικές απειλές 

Ο Δημήτρης Μεθενίτης, γνωστός για τον φραστικό του οίστρο και τη συστηματική του στοχοποίηση θεσμών, επανέρχεται με ένα ακόμη προσβλητικό και παραληρηματικό κείμενο. Στο επίκεντρο της επιθετικής του ρητορικής βρίσκονται πολίτες, συνδικαλιστές, κόμματα .

Ανυπόστατες προσβολές, χυδαίοι χαρακτηρισμοί και άναρχες ιστορίες

Ο λόγος του Μεθενίτη χαρακτηρίζεται από έντονη χυδαιότητα και ειρωνεία. Όροι όπως «σκουπίδια», «σκουλήκια», «πουλητάρι» και «τσισάκια» αποκαλύπτουν την πλήρη αποσύνδεσή του από κάθε έννοια θεσμικής υπευθυνότητας.

Οι προσωπικές του εξομολογήσεις – όπως η καθυστέρηση σε φέρρυ από Σαλαμίνα – εμπλέκονται άσχετα, λειτουργώντας ως συγκινησιακός αντιπερισπασμός, χωρίς καμία απολύτως τεκμηρίωση.

Η επιλεκτική του «ευαισθησία» για λέξεις όπως «οξυγόνο» αποκτά διαστάσεις ιδιοκτησιακής εμμονής, όταν αποκλείει οποιονδήποτε άλλο από τη χρήση της λέξης ή της εμπειρίας πόνου. Ένα ατόπημα βαθιά ανήθικο.

Ανοιχτές απειλές, προσωπικές αιχμές και σκοτεινές προειδοποιήσεις

Ανατριχιαστική είναι η φρασεολογία του: «Θα τα πούμε όλα ανοικτά και δημόσια...». Υπονοούμενα, προειδοποιήσεις, απειλές.

Όχι ως συνδικαλιστής, αλλά ως κάποιος που έχει υιοθετήσει το αφήγημα της εκδίκησης ως πολιτική στρατηγική. Ο δημόσιος λόγος του μετατρέπεται σε εργαλείο εκφοβισμού – σε πλήρη αντίθεση με κάθε στοιχειώδη δημοκρατική και στρατιωτική δεοντολογία.

Ο Μεθενίτης και το φλερτ με την πολιτική σκηνή

Το ύφος του, οι συνεχείς δημόσιες τοποθετήσεις, οι συναισθηματικές κορώνες και η στοχοποίηση προσώπων προδίδουν φιλοδοξίες πολιτικής καριέρας.

Η ανακύκλωση προσωπικών γεγονότων, η διαρκής χρήση του πρώτου προσώπου και η ανάγκη «να μιλήσει επιτέλους», συνιστούν τα μοτίβα προεκλογικού παραληρήματος. Όποιος θυμάται, ξέρει.

Σε πλήρη αντίθεση με τα παραπάνω, η ετερη ομοσπονδια τιμά τους θεσμούς και εκπροσωπεί με συνέπεια τους ένστολους.

Χωρίς χυδαιότητα, χωρίς προσωπικές εξομολογήσεις, χωρίς εκδικητικά υπονοούμενα. Δείχνει τον δρόμο με υπευθυνότητα και διαφάνεια, και δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς ή φτηνές προκλήσεις.

Εν Κατακλείδα

Ο Δημήτρης Μεθενίτης δεν ασκεί πλέον συνδικαλιστική κριτική. Εδώ και καιρό έχει επιλέξει την προσωπική επίθεση, την προπαγανδιστική απειλή και την εκδικητική φρασεολογία.

Το τελευταίο του κείμενο είναι απλώς ένα ακόμη επεισόδιο στην προσωπική του διαδρομή προς την απαξίωση. Οι στρατιωτικοί της χώρας αξίζουν πολύ περισσότερα. Και η ΠΟΜΕΝΣ το αποδεικνύει καθημερινά.