Μεθενίτης και Πάσχα: Ρητορική διχασμού με θεολογική επίστρωση

Μεθενίτης και Πάσχα: Όταν η σταύρωση γίνεται επιλεκτική και οι λέξεις χάνουν το νόημά τους

«Η Ανάσταση δεν είναι για όλους»: Ο πρόεδρος της ΠΟΕΣ ανάγει τη θεολογία σε προσωπικό ιεροκήρυγμα

Για την Ορθοδοξία, το Πάσχα είναι η γιορτή της αγάπης, της ταπείνωσης και της λύτρωσης.

Για τον Δημήτρη Μεθενίτη, όμως, φαίνεται πως είναι μια ακόμη ευκαιρία να στολίσει τη δημόσια εικόνα του με φιλοσοφικές παρομοιώσεις, βαριά νοήματα και —δυστυχώς— επιθετική μεταφυσική. Το αποτέλεσμα;
Μια ανάρτηση που προκαλεί σοβαρά ερωτήματα για τον ρόλο και το ύφος του προέδρου της ΠΟΕΣ.

Από τον Γολγοθά... στον προσωπικό του σταυρό

Ο Δημήτρης Μεθενίτης, σχολιάζοντας δημόσια ανάρτηση του, ξεκαθάρισε με σαφήνεια τη δική του θεώρηση για την Ανάσταση:

«Υπάρχουν κι εκείνοι που έχουν βάλει ως στόχο την καταστροφή των άλλων, προκειμένου να ικανοποιήσουν τα άρρωστα Εγώ τους. Μια ειδική κατηγορία μισανθρώπων με τους οποίους το θέμα έχει αναχθεί σε προσωπική υπόθεση, αναγκαστικά. Σε αυτούς περίπτωση Ανάστασης δεν υπάρχει.»

Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.

Η Ανάσταση... με κριτή

• Η Ανάσταση δεν είναι, κατά Μεθενίτη, για όλους.
• Υπάρχουν «μισάνθρωποι» που δεν δικαιούνται συγχώρεση.
• Η Νέμεσις, κατά τον ίδιο, «ήδη έρχεται» – εκδίκηση, όχι λύτρωση.
• Η «σταύρωση» αναγορεύεται σε προαπαιτούμενο, όχι ως πράξη θυσίας, αλλά ως ψυχολογική επιβεβαίωση.

Όλα αυτά συνθέτουν ένα ιδιότυπο μανιφέστο εκδίκησης, μεταμφιεσμένο σε πνευματικότητα.

Ο θεσμικός σταυρός και η προσωπική του εμμονή

Το πρόβλημα δεν είναι θρησκευτικό. Είναι θεσμικό, ηθικό και πολιτισμικό.

Ο Δημήτρης Μεθενίτης είναι πρόεδρος συνδικαλιστικού οργάνου, με δημόσιο λόγο, λόγο που αφορά εκατοντάδες στρατιωτικούς. Δεν εκπροσωπεί τον εαυτό του. Εκπροσωπεί τις Ένοπλες Δυνάμεις σε ένα πολύ ευαίσθητο επίπεδο. Και όταν δηλώνει δημόσια ότι:

«Δεν μου βγαίνει να ευχηθώ σε όλους...»
«Η Ανάσταση δεν ανήκει σε σκουπίδια και σκουλήκια...»

...τότε το ζήτημα δεν είναι προσωπικό ύφος. Είναι θεσμική εκτροπή.

Από τον Σωκράτη στον Σαδισμό

Ο ίδιος γράφει: «Η σταύρωση είναι προαπαιτούμενο. Η Ανάσταση δεν ανήκει σε όλους.»

Εδώ δεν μιλάμε για θεολογικό στοχασμό. Μιλάμε για ρητορική αποκλεισμού. Για έναν λόγο βαθιά τοξικό, που φλερτάρει με την ιδέα ότι κάποιοι «δεν αξίζουν σωτηρία» — κάτι που δεν έχει καμία θέση στον συνδικαλισμό και στον στρατό.

Τοξικότητα, όχι προσευχή – Θέατρο, όχι εκπροσώπηση

Ας θυμηθούμε:

• Επιθέσεις στη Στρατιωτική Δικαιοσύνη με βαριά υπονοούμενα. κλικ εδω
• Προτροπές για διαδηλώσεις από εν ενεργεία στρατιωτικούς. κλικ εδω
• Χρήση συμβόλων του ΚΚΕ, αφισών και hashtags τύπου #τέμπη_συγκάλυψη. κλικ εδω
• Δημόσια ύβρεις σε θεσμούς: «σκουπίδια», «πουλητάρια», «σκουλήκια». κλικ εδω

Πρόκειται για φθορά, όχι για συνδικαλισμό – Η ΠΟΕΣ συνεχίζει να διαλύεται

Δεν πρόκειται για ιδεολογική παρέμβαση. Πρόκειται για μια συνεχή, μεθοδική αποδόμηση της θεσμικής σοβαρότητας. Για μια δημόσια παρουσία που επιλέγει τη σύγκρουση, τον διχασμό και την τοξικότητα, αντί για σύνθεση, εκπροσώπηση και ευθύνη.

Και αυτό δεν είναι απλώς κουραστικό — είναι φθορά. Φθορά για την ΠΟΕΣ, για το κύρος της και για τα μέλη της.

Μόλις πριν από 10 ημέρες, η Ομοσπονδία υπέστη ένα ακόμη ισχυρό πλήγμα: έχασε άλλες δύο Ενώσεις, την Ένωση Στρατιωτικών Πειραιά και την Ένωση Κεντρικού Τομέα Αθηνών, που αποχώρησαν και εντάχθηκαν στην ΠΟΜΕΝΣ κλικ εδω.

Η αποδυνάμωση δεν είναι πια σενάριο. Είναι πραγματικότητα που επιταχύνεται — με ευθύνη συγκεκριμένων συμπεριφορών και προσωπικών στρατηγικών που καμία σχέση δεν έχουν με το καλό των στελεχών.

Ηχηρή η απουσία από τη θεσμική εκπροσώπηση

• Απών από κάθε σοβαρή θεσμική συζήτηση.
• Παρόν μόνο σε post, ειρωνεία, hashtags, και... προσωπικά μανιφέστα.

Αυτός δεν είναι συνδικαλισμός. Είναι μονόπρακτο αυτοπροβολής. Και πλέον, κουράζει.

Θεσμική ανησυχία: Όταν η Ανάσταση γίνεται απειλή

Η δημόσια ρητορική του προέδρου της ΠΟΕΣ έχει ήδη προκαλέσει εύλογο προβληματισμό. Όπως αναφέρει εύστοχα αναγνώστης μας:

Πόσο αρνητική ψυχολογία μπορεί να έχει ένας άνθρωπος αυτές τις Άγιες Ημέρες – και πολύ περισσότερο ένας εκπρόσωπος των εν ενεργεία Στρατιωτικών;

Μιλάει για «άρρωστα Εγώ», «μισανθρώπους», και παραδέχεται ότι έχει μετατρέψει το θέμα σε «προσωπική υπόθεση». Είναι δυνατόν; Εκβιάζει; Απειλεί; Ποιο είναι το ζήτημα που τον έχει φέρει σε αυτό το σημείο; Η δημόσια έκφραση τέτοιας έντασης, εκδικητικότητας και τοξικότητας είναι ανησυχητική. Και σίγουρα, χρήζει θεσμικής αξιολόγησης από αρμοδιότερους από εμάς.

Καλή Ανάσταση σε όσους... «κατάλαβαν»

Ο ίδιος κλείνει την ανάρτησή του με τη φράση:

«Καλή Ανάσταση λοιπόν, σε όσους έχουν κατανοήσει ότι ο Γολγοθάς και η σταύρωση είναι προαπαιτούμενα.»

Θα συμφωνήσουμε: Ο Γολγοθάς του είναι θεσμικός. Και η σταύρωση των θεσμών είναι αποκλειστικά δικό του έργο.

Ο μόνος σταυρός που του απομένει, είναι εκείνος της θεσμικής του απομόνωσης. Γιατί κανένας θεσμός - καμία ένωση, κανένας στρατιωτικός - δεν μπορεί να ανεχτεί επ’ αόριστον τη συνεχή υπονόμευση, τη χυδαιότητα και το λεκτικό φλερτ με την εκδίκηση. Ας τον αφήσουμε λοιπόν στον δικό του, λεκτικό Γολγοθά. 

Οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν ανάγκη από θρησκευτικά μανιφέστα

Χρειάζονται εκπροσώπους με σύνεση, ενότητα και ευθύνη. Όχι κήρυκες της μισαλλοδοξίας. Όχι φωνές που στο όνομα της «κάθαρσης» στοχοποιούν ανθρώπους. Όχι "σωτήρες" που διχάζουν αντί να συνθέτουν.

Κλείσιμο με ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν ποτέ

Ποιο είναι το θέμα που γράφετε, κύριε Πρόεδρε της ΠΟΕΣ, που το έχετε —όπως δηλώνετε— αναγάγει σε προσωπική υπόθεση;

Ποιο είναι το θέμα;

• Εκβιάζετε κάποιον;
• Απειλείτε κάποιον;
• Υπονοείτε ξεκαθάρισμα λογαριασμών;

Γιατί αν κάποιος αξιωματικός σε ενεργή υπηρεσία —και μάλιστα σε θεσμική θέση εκπροσώπησης— δηλώνει δημόσια ότι η Ανάσταση «δεν είναι για όλους» και μιλά για «μισανθρώπους» με τους οποίους έχει ανοικτούς λογαριασμούς, τότε το ζήτημα δεν είναι προσωπικό.

Εμείς, ως δημοσιογραφική ομάδα, δεν αποκλείσαμε ποτέ τον Δημήτρη Μεθενίτη. Κάθε φορά που αναδείξαμε συμπεριφορές ή δημόσιες τοποθετήσεις του, το κάναμε με τεκμηρίωση και ανοικτή πρόσκληση απάντησης.

Μέχρι σήμερα δεν έχει απαντήσει σε τίποτα.

Του επαναλαμβάνουμε δημόσια: Είμαστε στη διάθεσή του. Εφόσον υπάρχει κάποιο ζήτημα που θέλει να αναδείξει, είμαστε πρόθυμοι να το φιλοξενήσουμε να το αναδείξουμε και να το δημοσιεύσουμε, όπως ορίζει η δημοσιογραφική δεοντολογία. Αρκεί να μας το στείλει στο army24.gr@gmail.com

Η σιωπή του, όμως, δεν αναιρεί την υποχρέωσή μας να ερμηνεύσουμε δημόσια λεγόμενα και γραπτά που προκαλούν εύλογη ανησυχία.